درخواست طلاق به خاطر خانه پنهانی
تاریخ انتشار: ۵ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۶۸۸۷۲
مرد جوان وقتی موضوع را فهمید به دادگاه خانواده رفت و پس از درخواست طلاق، به قاضی دادگاه گفت: یک سال است که با ترانه زندگی میکنم، ولی به تازگی فهمیدم که او چیزی را از من پنهان میکند که میتوانست زندگیمان را تغییر دهد. احساس میکنم همسرم به من اعتماد ندارد. وقتی تا این حد به من بیاعتماد است و تصور میکند میخواهم اموالش را بالا بکشم، پس نیاز نیست که با او زندگی کنم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در ادامه همسر این مرد نیز به قاضی گفت: آقای قاضی زمانی که من با شوهرم آشنا نشده بودم، یک خانه ۳۹متری در اطراف تهران خریدم. آن را اجاره دادم. خانهام متراژ بالا یا امکانات خاصی نداشت. این را گرفتم که در آینده سرمایهای برای خودم داشته باشم. وقتی با مهرداد آشنا شدم و با هم ازدواج کردیم، دیگر لزومی ندیدم راجع به این مسأله با او حرف بزنم. بحث بیاعتمادی نبود. فقط چون مهرداد خودش برای خانهمان برنامه داشت، من هم حرفی از خانهام به او نزدم اما این مسأله را بزرگ کرده و میخواهد زندگی مشترکمان را نابود کند.
در پایان نیز قاضی سعی کرد این زوج را از جدایی منصرف کند، ولی وقتی اصرار آنها را دید رسیدگی به این پرونده را به جلسه آینده موکول کرد و از این زوج خواست در فرصت بهدست آمده با یک مشاوره خانواده نیز مشورت کنند. نظر کارشناس
پنهانکاری با حریم شخصی متفاوت است
سارا شقاقی، روانشناس دراینخصوص میگوید: مخفیکاری و پنهانکاری از همسر، چه مرد و چه زن، باعث آسیب جدی به زندگی مشترک میشود. این رفتار بنیان اساسی ارتباط را از بین برده و درنتیجه تمام ابعاد رابطه را تحتتاثیر قرار میدهد. هیچ مرد یا زنی دوست ندارد همسرش مسألهای را مخفی کند اما ممکن است خودش این کار را انجام دهد. پنهانکاری به هر دلیلی که انجام شود، درنهایت باعث ازبین رفتن صمیمیت میان زن و شوهر میشود و بیاعتمادی را درپی دارد. نداشتن اعتماد در زندگی مشترک نیز ضربه بزرگی برای ازبین رفتن روابط بین زوجهاست. بعضیها اما حریم شخصی را با پنهانکاری اشتباه میگیرند. حریم شخصی در زندگی مشترک به فرد ربط دارد و شخص دیگری نمیتواند در آن دخالت کند. درواقع حریم شخصی برای هر فرد، با حد و مرزهایی متناسب با نیازهای او و باورهایی که دارد، تعریف میشود اما پنهانکاری از همسر در واقع حالتی است که یکی از طرفین سعی دارد موضوعی را که به نوعی مستقیما به طرف مقابلشان ربط دارد را به صورت آگاهانه از او مخفی کنند. پنهانکاری حتی با رازداری نیز متفاوت است، چراکه در پنهان کردن یک موضوع، شخص از اینکه دیگران آن موضوع را بفهمند میترسد. درواقع در پنهانکاری از همسر، فرد به صورت آگاهانه نمیخواهد همسرش موضوعی را بداند، موضوعی که راز نیست و به حریم شخصی او نیز ارتباطی ندارد. درصورتی که زن یا مرد متوجه مخفیکاری همسر خود شد، بهتر است ابتدا به علت آن پیبرده و با دریافت مشاوره و راهکارهای ارائه شده رابطه را بازسازی کنند.
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: طلاق زندگی مشترک پنهان کاری زندگی مشترک حریم شخصی یک سال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۶۸۸۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شهرداری میتواند با کشورهای خارجی قرارداد ببندد، اما نه قراردادهای پنهانی
احمد علیرضابیگی، عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها در مجلس درباره قرارداد ۲ میلیارد یورویی شهرداری تهران با چین گفت: «شهرداری میتواند با کشورهای خارجی قرارداد ببندد، اما نه قراردادهای پنهانی یا دارای ایرادات. وزارت کشور هم در این مورد نظریه تخصصی خود را میدهد. اما دستگاههای نظارتی باید به این موارد ورود پیدا کنند.»
به گزارش هممیهن، او افزود: شورای شهر بر عملکرد شهرداری نظارت دارد و باید براساس چارچوبها عمل کند. اما دستگاههای نظارتی هم باید بر عملکرد دستگاههای مختلف از جمله شهرداری نظارت داشته باشند. اینطور به نظر میرسد که نظارت و خوفی از این دستگاهها وجود ندارد؛ بنابراین هر کسی هر جا ایستاده فکر میکند باید چپاول کند.
او گفت: تمام این موضوعات سیاسی است و این به نوع حکمرانی در کشور برمیگردد. در مدل حکمرانی کنونی اراده مردم را به حداقل رساندهایم. وقتی مردم حس کنند نظر و اراده آنها تعیینکننده است، نظارت را توسعه میدهند و نتیجه آن روی کار آمدن شورای شهری است با پشتوانه مردمی که به مردم بدهکار است و باید پاسخگوی شهروندان باشد.
او افزود: چراکه باز هم باید درِ خانه مردم برود برای گرفتن رای؛ پس سعی میکند رضایت مردم را به دست آورد. رضایت مردم وقتی به وجود میآید که شورای شهر به نیابت از آنها عمل میکند. وقتی این اتفاق نمیافتد مردم کنار میمانند و نظارتی اتفاق نمیافتد. اگر نظارتی هم وجود داشته باشد در مقابل آن مقاومت میشود. با این روند شاهد پیشرفتی نخواهیم بود.